Toch maar vervangen

Niet alles is te repareren, niet alle bouten zijn los te krijgen.
De bout die ik zo’n 3 jaar geleden bij het plaatsen van de stuurinrichting op het onderstel geheel eigenhandig heb afgebroken zat me al die tijd flink dwars.

Al die tijd is het me niet gelukt om hem eruit te krijgen.
Het moest ervan komen dus heb ik eind vorig jaar de draagarm gedemonteerd en het geheel meegenomen naar de specialisten in Esbeek. Ik voelde me een stuk minder kneus toen bleek dat ze daar de bout er ook niet uit kregen. Gelukkig hadden ze nog een ander fuseehuis liggen, en hebben ze deze en de lagers meteen voor me overgezet op de draagarm.
Inmiddels zit ook deze weer op de auto en kan ik eindelijk verder.

De tankdop heeft ook zijn definitieve plek in het achterspatbord gevonden.
Om deze en de onderliggende vulhals passend te maken moest er nog wel het nodige gevijld en geboord worden. Het boren en vijlen in de Burton gaat wel steeds makkelijker naarmate de jaren en klussen vorderen.

Voor de aankomende klussen heb ik de Burton weer omhoog gezet. Op de geïmproviseerde brug. Dit geeft me ruimte om de uitlaat en de rem- en benzineleidingen verder te monteren. Natuurlijk klinkt omhoog zetten een stuk eenvoudiger dan gedacht. Gelukkig waren er wat extra handjes en lagere rijplaten voor deze klus beschikbaar. Vele handen maken lichter werk.

Als dat deze leidingen erop zitten kan ook het front er weer definitief op. Al is bij het bouwen van een Burton ‘definitief’ altijd een rekbaar begrip. Voor die uitlaat heb ik voor de toekomst nog de wens om deze met een dubbele uitlaat aan de achterkant uit te voeren. Ik heb hier al de nodige inspiratie voor gezien. Voor mij is dit een upgrade die op mijn wensen lijst voor de toekomst staat. Net als de volledige revisie van het blok, en mogelijk zogenaamde ‘big-bore’ cilinders voor net iets meer trekkracht.

Nu de temperatuur weer boven de nul graden is, ben ik ook weer aan de slag gegaan met het maken van lijstjes, om de klussen wat meer gestructureerd aan te pakken.
Op die lijst is de elektra wel een van de klussen waarbij ik de grootste uitdagingen voorzie.
Dit komt dan vooral door mijn beperkte kennis op dit vlak, in combinatie met het hoge ambitieniveau. Daarom denk ik dat het verstandig is om deze klus in fases op te knippen. Laat ik daar ook maar eens een plannetje voor maken.